وقتی که در "ازل"
صورت خویش را نمود؛
ظلومِ جهولِ منوع نمی‌دانست:
ره کدام‌ست؟
سـو کجاست؟
آخــــــر کیست؟
و
نهــــــایت چیست؟
.............
آنگاه،
دوباره رحمت‌ی رسید؛
قدر را نازل کرد!
مقدرات را به تقدیر سپردند...
و این
حوالـــــــــت ما گشت...
تقدیم به استاد "سید احمد فردید"، آن‌که حوالت دوران گذار را تصویر کرد.
#تقدیر را،
قدیر نوشت؛
با ید مقتدر نوشت؛
در #شب_قدر نوشت؛
به قدر مقدور نوشت.
قادر
اقتدار
اگر قدردان قدر شد، با فهم موفق به درک بهای قدر خواهد شد؛ وگرنه لاشئ‌یت قدرناشناس کدام ضرر دارد!؟
وقتى به قدر مقدر، با مدد و توفیق قادر به‌حد مقدور مستعد درک قدر گشت، عنقای وصال بر شانه مقصود خواهد نشست و نمی از یم وصول بر کویر خشک عقول خواهد بارید...
