گر مطرب حریفان، این پارسى بخواند - در رقص و حالت آرد، پیران پارسا را

جناب علامه حکیمی، در جلد چهارم کتاب ارزشمند الحیاه که موسوعه گرانسنگ احادیث حضرات آل الله با طبقه‌بندی مناسبی است، در صفحه216 ماجرای خیلی زیبایی را آورده‌است.

مطلب آن‌است که در زمان حضرت صادق(علیه آلاف التحیه و الثناء) گروهی از مردم خراسان بزرگ در مدینه خدمت حضرت شرف‌‌یاب می‌شوند.

امام در آغاز چنین فرمود: مَنْ جَمَعَ مَالًا یَحْرُسُهُ عَذَّبَهُ اللَّهُ عَلَى مِقْدَارِهِ
هر کس مالى را براى نگاه داشتن گرد آورد، خداوند به اندازه آن مال او را عذاب خواهد کرد.

خراسانیان به زبان فارسى گفتند: ما عربى نمى‏دانیم.
امام هم به زبان فارسی فرمود: «هر که درم اندوزد، جزایش دوزخ باشد»


بیاد این بیت خواجه شیراز افتادم که گفته:

گر مطرب حریفان این پارسى بخواند / در رقص و حالت آرد پیران پارسا را

ای جان به فدای فارسی حرف زدن تان یا امام صادق(علیه السلام).