جنبش دانشجویی و بصیرت در وقت شناسی

بسم الله الرحمن الرحیم

     از چند ماه قبل که ترک شهر و دیار گفته و ساکن غربت شده ام، به برکت سایت خبری رویش نیوز از چند و چون اخبار و تحولات اصفهان مطلع می‌شوم و کمابیش هر روز به آن سر می‌زنم، رویکرد جاری آن دقیقا حوزه‌های کنش بچه‌های جنبش دانشجویی دانشگاه با دغدغه‌های درست، منطقی و دوست‌داشتنی آن است؛ البته با انتقاد در جاهایی. که البته همه این‌ها بدلیل خاستگاه‌ها و تعلقات سردبیر و نویسندگان سایت تا آنجایی که می‌شناسم و دوست‌شان دارم.

     امروز صبح که سایت را ملاحظه می‌کردم، به مطلب "میزگرد سیاسی پیرامون گفتمان دانشجویی و انتخابات مجلس" با حضور نمایندگان تشکل‌های دانشجویی دانشگاه‌های اصفهان برخورد کردم، با آنکه هنوز دوران دانشجو بودن را تجربه می‌کنم، اما لطافتی در گفته‌ها و نوشته‌ها دیدم که خاطرات نوستالژیک دوران فعالِ دانشجویی بودن را دوباره برایم زنده کرد.

نمی‌دانم که سردبیر سایت این وجیزه را منتشر میسازد و یا خیر!(که هر تصمیمی باشد، صلاحدید خسروان ملک رویش نیوز است والامر الیهم.) اما هرچه بود، دقایقی از روزمرگی‌های امروزی یک دانشجوی مقاطع بالاتر کاست و بهانه خوبی شد تا مثل یک دانشجوی دوره کارشناسی، سرحال و شاداب به میدان بحث و جدل درآمیزد.

     همه این مقدمه طولانی با یک هدف بود و آن اینکه: همه آن جمع را نادیده می‌شناسم و برای تک تک آرمان‌ها، شعارها و شعورهایشان ارزش وصف ناشدنی قائلم. 

و اما اصل کلام:

دوستان و هم‌کلاسی‌ها و به‌تعبیر این روزهای سیاست، هم جبهه‌ای‌های من، هم‌جبهه‌ای‌هایِ جهادگرِ جنبشِ دانشجوییِ ارزشی و ولایت‌مدار در دانشگاه!

صحبت‌ها و نظرات شما همگی درست، سلّمنا! اما رسالت عمل در لحظه عمل چه می‌شود!؟

همگی شما، بدلیل حضور پویا و در موقعیت زمانی-مکانی که هستید، بطور قطع بهتر و بیشتر از من بر اوضاع مسلط اید؛ اما تصور می‌کنم خدای ناخواسته به آفتی که ما نیز در درازای یک دهه حضور در جنبش دانشجویی به آن مبتلا بودیم، دچار شده باشید و آن حرکت در حیطه‌های نظری و اجتناب از عمل در وقت عمل است.

جنبش دانشجویی در همه این سال‌های عمر اصیل خود چند مولفه کلان در حیطه گفتگو و بحث و گفتمان سازی داشته است؛ و امروز بزنگاه عمل است. حضور مقتدرانه در صحنه و انجام رسالت خطیر غفلت‌زدایی و راهبری جامعه از طریق طرح بحث‌های اجتماعی و مصداقی در فضای غبارآلوده که توام با سکوت همگانی شده است.

 

دوستان من! به مصداق آن شعار قدیمی که همیشه بر سر پشت‌میز نشین‌ها فریاد می‌کردیم:

حـــــی علـــی خیرالعمـــــل

حـرف بــس اســـــت،

عمــــل عمـــل!

      امروز در شهر و استان شما، یکی از همراه‌ترین تشکل‌های سیاسی با ایده‌ها و عقاید به‌حق شما جنبش دانشجویی، که فریاد‌های شما را از تریبونی دیگر بر سر هم‌آنانی می‌زند که همیشه شمشیر داموکلس شما را بر سر خود احساس می‌کردند؛ و امروز به‌ جرم همان انتقادها ذبح می‌شود! 

مگر دفاع از مبانی انقلاب اسلامی وتبیین وبسط آن، تبعیت از ولایت مطلقه فقیه، ایثارگری در جنگ و جهاد و فتنه و انحراف، اعتقاد به بیداری اسلامی و صدور انقلاب اسلامی، شفافیت موضع در جریان فتنه و انحراف، مبارزه با دست‌های آلوده به فساد و رانت‌خواری، دوری از جریان‌های قدرت و ثروت، پاکدستی و ... آرمان‌های جنبش دانشجویی نیست؟! 

            اکنون بچه‌های جمعیت ایثارگران انقلاب اسلامی، به جرم گفتن همین آرمان‌ها و مبارزه بر سر همین سنگ محک‌های حضرت آقا متهم به سهم‌خواهی و مخالفت با همه‌چیز و همه‌کس می‌شوند؛ وصله‌هایی که بر جامه هرکسی باشد، به ایثارگرانی‌ها نمی‌چسبد! در رد این مدعیات همین بس که چهارسال قبل که من و دوستان‌م در موقعیت امروز شما بودیم و قصد داشتیم به اقدامی دقیقا مثل امروز(حذف دکتر زادهوش از جبهه متحد) اعتراض کنیم(جالب آنکه این اتفاق باز هم برای عدنان زادهوش رخ می‌دهد، مگر این جانباز صریح الهجه با اینان چه کرده است!؟)، به‌دلیل ضرورت‌های وحدت در آن روزگار و خطر جریانات خارج از نظام، به اصرار و توصیه همین شخص و جمعیت(زیرا که ایثارگر بودند و ایثارگرانی)، سکوت کردیم، اما ظاهرا امروز شرایط به‌گونه ای دیگر است، تا جایی‌که دبیرایثارگران برخلاف آن صبر و متانت همیشگی، تمام قد به صحنه آمده و سخن به گله گشوده و برای برانداختن رسم‌های نخ‌نمای گذشته مصمم شده است. امیدوارم تکلیف خود را مثل همیشه مستقل و بدون هرگونه مصلحت اندیشی و مصالحه‌گری بشناسید و عمل کنید.

            امروز این شمائید و مسئولیت‌هایتان و درک شرایط درست، افسران جنگ نرم!

            و جدا بدا به‌حال جنبش دانشجویی که در لحظه تاریخی، از حضور صحنه، غفلت کند!

  غرض هم‌سخنی دوباره‌ای با سال‌های پیشین بود، همین و بس.

                            یاعلی!

                            حمیدرضا جیهانی

                              فعال دانشجویی قدیمی، امروز و آینده