رفقای متاهل بخوانید!!!
اظهار محبت بیشتر: ایمان بیشتر
پیامبر عزیز خدا(صلی الله علیه و آله) می‌فرمایند:
کلما ازداد العبد ایمانا ازداد حبا للنسآء؛
هرچه ایمان بنده زیاد شود، محبت‌اش به همسران نیز زیاد می شود.
بحار الانوار، ج 103، ص 228.
.
.
.
دوستدار اهل بیت(علیهم السلام) دوستدار همسر است
امام صادق(علیه السلام) می‌فرمایند:
کل من اشتد لنا حبا اشتد للنساء حبا؛
هرکس بیشتر دوستدار ما(خاندان عصمت و طهارت) باشد، به زن‌ها(همسرش) نیز بیشتر دوستی می کند.
بحار الانوار، ج 103، ص 227.
.
.
.
صفای زندگی اینجاست، اینجا
حضرت امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) می‌فرمایند:
فدارها علی کل حال واحسن الصحبة لها فیصفو عیشک؛
همیشه با همسرت مدارا کن، و با او به نیکی همنشینی کن تا زندگیت باصفا شود.
مکارم الاخلاق، ص 218.
.
.
.
از تکبر و خشونت بپرهیز
پیامبر عزیز خدا(صلی الله علیه و آله) می‌فرمایند:
خیر الرجال من امتی الذین لایتطاولون علی اهلیهم و یحنون علیهم ولا یظلمونهم؛
بهترین مردان امت من، آن کسانی هستند که نسبت به خانواده خود خشن و متکبر نباشند و بر آنان ترحم و نوازش کنند و به آنان آزار نرسانند.
مکارم الاخلاق، ص 216.
.
.
.
سیلی، هرگز!
پیامبر عزیز خدا(صلی الله علیه و آله) می‌فرمایند:
فای رجل لطم امراته لطمة، امرالله عزوجل مالک خازن النیران فیلطمه علی حر وجهه سبعین لطمة فی نار جهنم؛
هرکس به صورت زنش سیلی بزند، خداوند به آتشبان جهنم دستور می دهد تا در آتش جهنم هفتاد سیلی بر صورت او بزند.
مستدرک الوسائل، ج 14، ص 250.
.
.
.
من تو را دوست دارم
پیامبر عزیز خدا(صلی الله علیه و آله) می فرمایند:
قول الرجل للمراة انی احبک لا یذهب من قلبها ابدا؛
این گفتار مرد به همسرش که «من تو را دوست دارم » ، هرگز از قلب زن بیرون نمی رود.
وسائل الشیعة، ج 14، ص 10.
.
.
.
تامین سعادت دینی و دنیایی همسر
پیامبر عزیز خدا(صلی الله علیه و آله) می‌فرمایند:
للمراة علی زوجها ان یشبع بطنها، و یکسو ظهرها، ویعلمها الصلاة والصوم والزکاة ان کان فی مالها حق، ولاتخالفه فی ذلک؛ حق زن بر شوهرش این است که او را سیر کند، لباس بپوشاند، نماز و روزه و زکات را -اگر در مال زن حق زکاتی است- به او یاد دهد، و زن نیز در این کارها با او مخالفت نورزد.
مستدرک الوسائل، ج 14، ص 243.
.
.
.
این هم جهاد در راه خداست
امام رضا(علیه السلام) می‌فرمایند:
الکآد علی عیاله من حل کالمجاهد فی سبیل الله؛
کسی که از راه حلال برای تامین رفاه خانواده اش تلاش می کند، همچون مجاهدی است که در راه خدا جهاد می کند.
بحارالانوار، ج 104، ص 72.
.
.
.
آیا هدیه هم می خری؟
پیامبر عزیز خدا(صلی الله علیه و آله) می‌فرمایند:
من دخل السوق فاشتری تحفة فحملها الی عیاله کان کحامل صدقة الی قوم محاویج ولیبدا بالاناث قبل الذکور فان من فرح ابنته فکانما اعتق رقبة من ولد اسماعیل ومن اقر بعین ابن فکانما بکی من خشیة الله ومن بکی من خشیة الله ادخله الله جنات النعیم؛
هرکس به بازار رود و هدیه ای برای خانواده اش بخرد و ببرد، [پاداش او] مانند کسی است که برای نیازمندان صدقه می برد[و هنگامی که هدیه را به خانه می برد]؛ باید، قبل از پسران، به دختران بدهد، زیرا کسی که دخترش را شادمان کند، مانند کسی است که یک بنده از فرزندان اسماعیل را آزاد کرده است . و هرکس [با دادن هدیه ای] چشم پسری را روشن کند، گویا از ترس خدا گریسته است و هر کس از ترس خدا بگرید، خداوند او را داخل نعمت های بهشت کند.
وسائل الشیعة، ج 15، ص 227.
.
.
.
بازار و خرید گوشت
امام سجاد(علیه السلام) می‌فرمایند:
لان ادخل السوق ومعی درهم ابتاع به لحما لعیالی وقد قرموا الیه احب الی من ان اعتق نسمة؛
برای من به بازار رفتن و خرید یک درهم گوشت برای خانواده ام که میل به گوشت دارند، از بنده آزاد کردن دوست داشتنی تر است.
وسائل الشیعة، ج 15، ص 251.
.
.
.
سوغاتی را فراموش نکن
امام صادق (علیه السلام) می‌فرمایند:
اذا سافر احدکم فقدم من سفره فلیات اهله بما تیسر؛
هرگاه یکی از شما به مسافرت رود و سپس از سفر برگردد، پس باید برای خانواده خود به اندازه ای که توانایی دارد سوغاتی بیاورد.
وسائل الشیعة، ج 8، ص 337.
.
.
.
برای او آرایش می کنی؟
امام باقر(علیه السلام) می فرمایند:
النسآء یحببن ان یرین الرجل فی مثل ما یحب الرجل ان یری فیه النسآء من الزینة؛
همان گونه که مردان دوست دارند زینت و آرایش را در زنانشان ببینند، زنان نیز دوست دارند زینت و آرایش را در مردانشان ببینند.
مکارم الاخلاق، ص 80.
.
.
.
خانه را گرم نگه دار
امام رضا (علیه السلام) می‌فرمایند:
بنبغی للمؤمن ان ینقص من قوت عیاله فی الشتآء ویزید فی وقودهم؛
سزاوار است که مؤمن در زمستان از خوراک خانواده اش کم کند، و بر [چوب و زغال و] وسیله گرم کننده آنان بیفزاید.
وسائل الشیعة، ج 15، ص 249.
.
.
.
شاد ساختن خانواده در مناسبت های فرخنده
راوی می گوید به امام صادق(علیه السلام) عرض کردم: حق زن بر شوهرش چیست؟ حضرت فرمودند:
... ولاتکون فاکهة عامة الا اطعم عیاله منها ولایدع ان یکون للعید عندهم فضل فی الطعام وان یسنی لهم فی ذلک شی ء ما لم یسن لهم فی سآئر الایام؛
... هر میوه ای که همه مردم از آن می خورند، باید به خانواده اش بخوراند و در روزهای عید خوراک آنان را افزایش دهد، و چیزهایی برای آنان فراهم کند که در روزهای دیگر فراهم نمی کرده است.
وسائل الشیعة، ج 15، ص 227.
.
.
.
تهمت و سوء ظن هرگز
امام صادق(علیه السلام) می‌فرمایند:
لاتقذفوا نسآءکم فان فی قذفهن ندامة طویلة وعقوبة شدیدة؛
به زنان خود تهمت نزنید [و نسبت ناروا ندهید]، زیرا در این کار، [برای شما] پشیمانی طولانی و کیفر سختی خواهد بود.
بحارالانوار، ج 103، ص 249.
.
.
.
خدا کند تو بیایی
پیامبر عزیز خدا(صلی الله علیه و آله) می‌فرمایند:
هلک بذی المروة ان یبیت الرجل عن منزله بالمصر الذی فیه اهله؛
از جوانمردی دور است که [مردی] در شهری که خانواده اش هستند باشد، ولی در غیر خانه خود بخوابد.
وسائل الشیعة، ج 14، ص 122.
.
.
.
آداب ورود به خانه
امام صادق(علیه السلام) می‌فرمایند:
یسلم الرجل اذا دخل علی اهله واذا دخل یضرب بنعلیه ویتنحنح یصنع ذلک حتی یؤذنهم انه قد جآء حتی لا یری شیئا یکرهه؛
هنگامی که مرد با خانواده اش برخورد می کند، [به آنان] سلام کند و هنگام ورود با صدای کفش و با سرفه کردن، خانواده‌اش را از آمدن خود با خبر کند، تا اینکه چیزی نبیند که او را ناخوش آید.
بحارالانوار، ج 76، ص 11.
.
.
.
در کنار همسر نشستن
پیامبر عزیز اسلام(صلی الله علیه و آله) می فرمایند:
جلوس المرء عند عیاله، احب الی الله تعالی من اعتکاف فی مسجدی هذا
نشستن مرد در کنار خانواده اش، نزد خدای بزرگ دوست داشتنی تر از اعتکاف[و نشستن] در این مسجد من است.
میزان الحکمة، ج 4، ص 287.
.
.
.
تا کنون لقمه در دهانش گذاشته ای؟
پیامبر عزیز خدا(صلی الله علیه و آله) می فرمایند:
«ان الرجل لیؤجر فی رفع اللقمة الی فی امراته؛
مرد در برابر لقمه ای که در دهان زنش می گذارد، پاداش می برد.
المحجة البیضاء، ج 3، ص 70.
.
.
.
کتک نزن، فریاد نکش!
پیامبر عزیز خدا(صلی الله علیه و آله) به یکی از زنان درباره حق زن بر شوهرش می فرمایند:
حقک علیه ان یطعمک مما یاکل ویکسوک مما یلبس ولا یلطم ولا یصیح فی وجهک؛
حق تو بر شوهرت این است که از آنچه خود می خورد به تو غذا دهد، و از آنچه خود می پوشد تو را نیز بپوشاند، و به روی تو سیلی نزند و فریاد نکشد.
مکارم الاخلاق، ص 218.
.
.
.
