حزبی مدعی، اما خالی از اندیشه‌ و مبانی نظری

یادداشت روزنامه همشهری

19 مردادماه 1400

زمانی که بخواهیم برای یک جریان سیاسی ماهیت وجودی تعریف کنیم و در سپهر سیاست، محلی از اعراب برای آن قائل شویم، باید ببینیم زیرساخت یک جریان سیاسی اصیل چیست. قاعدتا مبنای اولیه آن در حوزه تفکری و گفتمانی، مبنای دوم در حوزه آرمانی و شعاری و مبنای سوم آن در حوزه منش و رفتار سیاسی است.

در واقع یک جریان سیاسی برای بقای تأثیرگذار و فعالیت مؤثر حتما نیاز به مبانی فکری و نظری قوی دارد؛ مبانی نظری‌ای که بتواند پایه‌های فکر جمعی و رویکردهای عملی آن جریان را تبیین کند؛ به‌نحوی‌که چهره‌ها و شخصیت‌هایش نماد رفتار عملی آن جریان باشند.

در همه این‌سال‌ها دال‌های مرکزی تفکر اعتدالی تبیین نشده و هیچ شاخص‌ و پارامتر یا یک تعریف دقیق جامع و مانعی از اندیشه اعتدالی برای این جریان یا فعالان سیاسی منتسب به آن هیچ‌گاه مشخص نشده است. لذا الگوی سیاسی مشخص و مبین جریان اعتدال وجود خارجی نداشته و مدعیان این سویه فکری بیشتر در یک شرایط فقر تئوریک قرار دارند. خلأ اندیشه‌ورزی در جریان اعتدال در 8ساله اخیر به چشم آمده و حتی آقای روحانی به‌عنوان کسی که چهره شاخص این جریان است، هیچ وقت نتوانسته پاسخی به ابهامات اولیه ماهیتی این جریان مبهم بدهد و آن را تبیین کند لذا نتوانسته برای این جریان یک فضای سمپاتی و هواداری فکری و عملیاتی در لایه‌های نخبگانی و اجتماعی ایجاد کند و در همه 8سالی که دوره حکمرانی دولت اعتدال بوده و 4انتخابات مهمی هم که برگزار شده، هیچ‌گاه نتوانسته به‌صورت مستقل به‌عنوان اندیشه حاکم در عرصه سیاست و حکمرانی برای خود لیست مستقلی بدهد و مانند دوره ورود خود به قدرت هنوز به‌مثابه رحم اجاره‌ای جریان اصلاحات بروز بیرونی دارد و نتوانسته خود را از وامداری این جریان خارج کرده و به لحاظ رفتاری مستقل عمل کند.

دریافت

جلیلی یا قالیباف؟ مسئله این است!

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

نکاتی درخصوص نظرسنجی و نظرسنجی های این روزهای ما

یکم- نظرسنجی ها همواره علمی است ـمگراینکه در زمان جمع بندی کسی دستکاری کندـ ولی، ممکن است همواره واقعی نباشند؛ چرا که به زمان انجام آن، بستگی دارد!

دوم- نظرسنجی ها هرچه به روزهای آخر نزدیک می شود، واقعی تر می شود؛ چراکه افراد بیشتری تصمیم قطعی خود را گرفته اند و بی نظرها کمتر می شوند، همانهایی که 48 ساعت آخر موج ایجاد می کنند!!!

سوم– مولفه مهمی که علاوه بر زمان انجام نظرسنجی، در واقعی شدن نتایج آن دخیل است و متاسفانه در تحلیل نهایی نتایج لحاظ نمی شود، میزان مشارکت محل جمع آوری داده های اولیه است.

به این معنی که در یک شهر کوچک یا روستا که مشارکت بالاتر است، نظر آن فرد باید ضریب اهمیت بیشتری در نتایج نهایی داشته باشد، که ندارد!؟

 

نتیجه گیری

1.   اختلاف نتایج نظرسنجی با واقعیت اجتناب ناپذیر است، البته با یک روند منطقی؛ و گرنه نیازی به رای گیری نبود!

2.   منطق و روند نتایج نظرسنجی های روزهای منتهی به روز رای گیری، تقریبا منطبق با واقعیت می شود و قبلا ـ حتی سال 84 با نمایش رشد یکباره احمدی نژاد ـ هم اینگونه بود.

3.   ممکن است به دلیل ضریب ندادن به محلهای پرمشارکت، رای کسی که سبد بیشتری در آن محلها دارد، نسبت به آرایش در نظرسنجی ها بیشتر شود، که این مساله الان به ترتیب درباره جلیلی، رضایی، قالیباف، ولایتی و روحانی صدق می کند؛ لذا باوجود اختلاف و کمبود رای قابل توجه جلیلی نسبت به روحانی برای کسب رتبه دوم نظرسنجی ها، امید به این اتفاق دور از ذهن نیست.

4.   البته عقلانیت حکم می کند، دفع ضرر محتمل را در دستور کار بگیریم و لااقل یک نامزد اصولگرای دیگر کنار برود یا در حالت آرمانی! اصولگرایان بر یک نامزد وحدت کنند.