کارآفرینی چیست؟-بخش اول

همه می توانند کارآفرین باشند

   بطور ساده کارآفرین به شخص حقیقی یا حقوقی‌ای گفته می‌شود که توانایی تحمل ریسک (غالبا مالی) را دارد و می‌تواند یک ایده اولیه را به یک فعالیت اقتصادی تبدیل کند.

   همه ما می توانیم یک کارآفرین باشیم، چه کارمند، چه کشاورز و... در هر پست و مقامی که باشیم در راه انجام فعالیت‌های خود می‌توانیم کارآفرین بوده و ایده‌های خود برای بهبود انجام کارها را به واقعیت تبدیل کنیم و ارزش‌آفرینی کنیم.

   یک کشاورز می‌تواند با راه‌اندازی روش‌های جدید کاشت، آبیاری، نگهداری و... کمیت یا کیفیت محصولات خود را بالا ببرد.

   یک کارمند می‌تواند برای انجام فعالیت‌های روزانه و البته در چهارچوب اختیارات خود روش‌های جدیدی را اختیار کند، تا انجام کارها برای خود و ارباب رجوع سریع‌تر و با کیفیت بالاتری صورت پذیرد.

   یک مهندس یا شرکت می‌تواند با قبول هزینه‌های تولید آزمایشگاهی، نمونه‌ای از یک محصول را تولید کرده و در صورت مفید بودن آنرا تولید انبوه نماید و به جامعه خود خدمت کند.

   یک مربی تیم فوتبال می‌تواند با اتخاذ روش‌های مدیریتی و خلاقیت در arrange یک تیم به موفقیت‌های بسیار دست پیدا کند.

   نمونه‌های دیگر را شما بگویید... .

   همانطور که دیدید در تمام مثال‌هایی که آورده شد نوعی ریسک وجود دارد. این ریسک ممکن است باعث از بین رفتن محصول کشاورز شود یا باعث شود تا کارمند توبیخ یا اخراج شود و یا سرمایه‌گذاری آن مهندس یا شرکت به هدر رود؛ و دست آخر آنکه آن مربی تیم ممکن است سمت یا اعتبار خود را از دست دهد. بنابراین مشاهده می‌کنید که بسادگی میتوان این نتیجه را گرفت که "کارآفرینی بدون ریسک امکان‌پذیر نمی‌باشد." شاید از همین جمله بتوان فهمید که چرا در کشور ما در میان جوانان کارآفرینی جایگاه والایی ندارد، در نوبت‌های بعدی بحث مستوفایی در این آسیب‌شناسی خواهیم داشت.

تهران!

         ای شـهر دوده ای نـوآر!
         ای ظلــمات پر چـــراغ!
                        چقدر شلوغی های مزاحم ت،
                        راه بـــندان های گره خورده ت،
                        چــراغ های قــرمز طـــولانی ت،
                                                                    را،
                                                                        دوست دارم.


خواندن های بی اثرت،
راندن های بی هدف ت،
دیــــدن هـــای بـی ثمرت،
                                را،
                                      دوست دارم.

زخــمه هــای بر دل ت،
شــکوه هــای در دل ت،
هجمــه هــای بر دل ت،
                               را،
                                      دوست دارم.


ای شهر کثیف،
ای واهه ی سخیف،
با دست و پاهای استخوانی زمخت...

       آن گاه که قرارعاشقانه ای* را،
                                             بر هم می ریزی؛
       آن روز که دو سینه مشتاق را،
                                              در حسرت دیداری،
                                                                        تنگ می کنی؛
       آن زمـان که دو لـب گــرم را،
                                             از بوسه های آتشین،
                                                                        محروم میسازی؛
       آن عصر که دو دلداده شیدا را،
                                             با چشمانی خیس، از یکدیگر
                                                                         جـدایشان گرداندی؛


تـــــــو را،
              برای همه اینها،
                                  دوست ت دارم؛
                                                      دوووووووووووو...ست ت دارم...!
  
       تنها از آن روی که،
       شاید،
       :
       دو نگاه خیس،
                          گره نخورد؛
       دو سینه گرم،
                           مماس نشود؛
       شراره های دو کام،
                        شیرآبه عسل نشود؛


       و
       ای کاش
       :
       عصری نرسد،
                            کآن دو دلداده شیدا،
                                                      بـــــه جـــــــدایی بروند...



پ . ن:
1- دقیقا منظور همان واژه  Dating فرنگی هاست.
2- حک و اصلاح و قلمی کردن شعر در سر بوطیقای افلاطون آنگاه که دکتر شهین اعوانی درس گوید، وه چه...
3- این پست به خواست یک عزیز نوشته شده، البته مخاطب ش خاص نیست (برای کسی سوءتفاهم نشه!!!).
4- و ای کاش نرسد...

سیر مطالعاتی فلسفه هنر

   از آن جایی که حوزه مطالعاتی فلسفه هنر در حوزه‌های علمی و دانشگاهی کشور ما جدیدا ایجاد شده و هم از حیث آکادمیک و هم از حیث موضوعات مبتلابه جامعه بسیار مورد پرسش و رجوع است، ضروری می‌نماید که فهرستی از کتاب‌ها و مقالات تالیفی در این حوزه برای مراجعه و استفاده معرفی شود.

به‌گاهِ آمدن

به‌گاهِ آمدن
به‌گاهِ آمدن ام،
در آغوشت خواهم گرفت؛

سرم را میان گیسوان‌ت خواهم کرد،

و سینه‌ام را،
پر از عطرِ با تو بودن

خواهم نمود؛

و چشم در چشم...

در اوجِ آرامش و احساس

آغوشت را تنگ تر کن...

می خواهم کم بیاورم نفس‌هایم را
تا شماره کنی حجم لذتم را،
از

با

"تو"

بودن...